terug Een van de 262 verhalen

Ik had vroeger een beste vriendin. Ik kende haar al heel lang. Sinds ik 5 was. Zij woonde 1 straat verder. We waren hele goede vriendinnen. Toen ik 11 was, was zij 15. Ik was bij haar thuis, en ze dacht een leuk “spelletje” te hebben. Ze zei dat het normaal was, en dat alle beste vriendinnen dit bij elkaar deden. Ze heeft heel veel dingen bij mij gedaan, en ik moest veel dingen bij haar doen. Ik wist niet dat het niet goed was. Elke keer zei ze: “dit blijft tussen ons toch?” En ik zei ja. Ze heeft dit bijna een half jaar lang elke vrijdag bij mij gedaan als ik bij haar ging logeren. Ik wist al die tijd niet dat het verkeerd was. De laatste keer dat het gebeurde, kwam haar moeder binnen terwijl zij haar “spelletje” aan het spelen was. Haar moeder gaf mij de schuld, en ze zei dat het beter was als ik haar nooit meer zou zien of spreken. Ik heb er 5 jaar later nog heel veel last van. Ik heb (trauma) behandelingen voor dit trauma gekregen. Soms heb ik er minder last van, maar soms als ik langs haar huis loop, heb ik nog wel moeite met ademen en dan raak ik helemaal van slag. Ik kan ook niet meer tegen bepaalde geuren, bijvoorbeeld wasmiddel. Die laten mij terugdenken aan wat ze heeft gedaan met mij. Mijn ouders weten het nog steeds niet. En haar moeder is nog steeds goede vriendinnen met die van mij. Ik durf het niet te vertellen.