Toen ik 17 was kreeg ik voor het eerst een echt vriendje. Ik vond hem heel erg leuk en ik dacht dat hij me ook net zo leuk vond. Ik had nog nooit op een manier een seksuele handeling gedaan en ik was daar in deze relatie ook helemaal niet snel mee. Ik heb het hier met hem meerdere keren over gehad en hij zei respect te hebben voor mijn gevoelens en niet dingen te doen als ik daar geen toestemming voor had gegeven. Ik vond het fijn dat hij deze afspraken met me had gemaakt omdat ik seks en alles daaromheen enorm spannend vond. Op een avond waren we samen op een feestje geweest waar ik redelijk veel alcohol gedronken had, waar hij ons nog naar huis moest brengen dus hij nuchter was. Eenmaal bij hem thuis aangekomen wilde ik eigenlijk gewoon meteen naar bed, maar begon hij me al op plekken aan te raken waar ik nog helemaal niet klaar voor was. Omdat ik zo dronken was heb ik niet gezegd dat ik het niet wilde. Toen hij merkte dat ik me er niet tegen kon verzetten heeft hij me verkracht. De volgende ochtend ben ik meteen naar huis gegaan en negeerde ik al zijn berichten. Ik voelde me echt super vies en ik heb hier met mijn vriendinnen over gepraat en die hebben mij overgehaald om het uit te maken met hem en dat heb ik uiteindelijk ook gedaan. Ik durfde lang ook niet meer verliefd te worden omdat ik me lang schuldig heb gevoeld over het wat er gebeurd was. Ik dacht namelijk “wie wil er nou geen seks met haar eigen vriendje?” En omdat ik me echt nog niet klaar voelde om opnieuw een seksuele handeling met een jongen te doen wilde ik ook niet opnieuw een vriendje. Op mijn 19e ontmoette ik een hele leuke jongen, waar ik uiteindelijk ook een relais mee heb gekregen. Hij was super respectvol naar mij en ik heb het met hem gehad over mijn ervaring. Het heeft een aantal maanden geduurd voordat ik met hem seks durfde te hebben en hij was daar super geduldig mee. Ik ben nu bijna 21 en nogsteeds samen met deze jongen. Dus voor iedereen die denkt dat ze er niet meer uit kunnen komen, ik hoop dat mijn verhaal een beetje helpt om in te zien dat er zeker nog goede mensen rondlopen die wel bereid zijn om jou en je gevoelens te respecteren!