Ik was 12. Had niet veel vrienden en leerde iemand kennen via social media (destijds was dat xseno). We chatten veel via MSN. Het begon allemaal als een vriendschap en onschuldig praten over wat je als tiener allemaal meemaakt. Na persoonlijke dingen te hebben gedeeld werd ik gevraagd om via de webcam dingen te doen, zoals kleren uittrekken, mezelf laten zien en uiteindelijk ook seksuele handelingen re verrichten. Als ik dat niet deed zouden persoonlijke en vertrouwelijke verhalen uitkomen die ik had verteld. Ik werd gedwongen en gechanteerd. Het blokkeren hielp niet, want dan werd ik via een ander mailadres benaderd. Ik was veel te jong om te begrijpen dat het strafbaar was. Na 2 jaar durfde ik zelf er een punt achter te zetten en is er geen contact meer geweest. Ik heb toen nog jaren in angst geleefd dat het uit zo komen, dat mn moeder misschien gechanteerd zou worden en niks tegen mij durfde te zeggen. Mijn kinderbrein ging met heel veel gedachten aan de haal. 9 jaar later durfde ik er pas over te praten. Ik heb zo ontzettend veel schaamte gevoeld en ook schuldgevoelens. Ik voelde me heel onveilig , waar ik ook was. Het ergste is dat je jezelf compleet verliest. Het heeft me jaren gekost om weer een beetje van mijzelf te kunnen houden. Rationeel gezien, weet ik, dat het absoluut niet mijn schuld is. Gevoelsmatig heb ik daar nog steeds wel moeite mee en beïnvloed mijn relatie tot mijzelf en intimiteit nogsteeds. Ik heb hier al wel hulp voor gezocht en ook gekregen. Het is een litteken wat ik bij me draag en soms wat extra liefde mag geven als het pijn doet.