Ik was tussen de 12 en 14 jaar oud, ik had een groepje met een paar vrienden ze zaten een beetje te grappen en beetje aan me te plukke. Ik vond het niet fijn maar ik durfde er niks van te zeggen, ze blefen doorgaan en op een gegeven moment trokken ze mijn broek naar benden en hebben ze mij verkracht. Ik durfde op dat moment niks te zeggen of te doen omdat ik in zo’n shock was. Ik zonderde mij af van alles en iedreen om mij heen en ik kreeg een eetstornis, ik deed mjjzelf pijn en ik wou niet meer leven, Mijn zus die begon dat te merken aan mij en die ging met mij daarover praten en dat vond ik erv moeilijk want ik schaamde me heel erg voor wat er gebeurt was, toen vroeg zij of ik het aan mijn moeder wou vertellen maar dat durfde ik niet uit schaamte wat ze van me zou denken dus mijn zus heeft het haar verteld en ik werd glijk naar de spoedhulp bij de ggz gebracht ik moest daar bijna elke dag heen om te praten over van alles.
Na een paar maande begon ik me steeds iets beter te voelen gellukig. Ik ben nu 16 jaar en heb nkg steeds wel dagen dat ik heel slecht in me vel zit maar ik weet nu dat er over praten beter is dan zwijgen. Als het anderen mensen ook is overkomen hoop ik dat ze erover durfen praten je hoeft je niet te schamen! Wees je zelf en zoek de kleinde dingen in het leven die je gellukig maken.