Toen ik 15 jaar oud was, kwam ik op een feest een jongen tegen. Hij was twee jaar ouder dan ik. We klikten wel met elkaar, en wisselden nummer uit zodat we elkaar in de pauzes op school konden opzoeken. Ik had toen een relatie met een andere jongen. Via whatsapp ging het na gezellig kletsen al gauw over dat hij zichzelf vaak pijn deed en zelfs al een aantal zelfmoordpogingen had gedaan. Dat maakte dat toen hij aangaf mij leuk te vinden, ik, ondanks dat ik een vriend had, geen afstand meer durfde te nemen, uit angst dat hij zichzelf iets aan zou doen.
Over tijd kregen we een vriendschap, maar al gauw had hij door dat hij me kon manipuleren met het feit dat hij zichzelf iets aan zou doen. Hij wilde niet dat ik ooit tegen iemand zou zeggen dat hij zo depressief was, dus ik kon geen hulp vragen. Het manipuleren begon ‘onschuldig’. “Mag ik een knuffel? Ik ben zo verdrietig.” Daar kon ik nog mee leven. Toen hij om kusjes begon te vragen trok ik een grens, maar hij begon te dwingen met dat hij zichzelf iets aan zou doen als ik hem niet zou zoenen. Later, een naaktfoto zou sturen. En een naakt video. Nog iets later kreeg hij het zelfs zo ver dat hij me verkrachtte.
Het werd zomervakantie, en hij nam ineens compleet afstand van me. Hij wilde niks meer met me te maken hebben. Aan het einde van de vakantie werd er in mijn Snapchat ingebroken, en had iemand naar iedereen een snap gestuurd dat ik seks gehad zou hebben met een andere jongen dan mijn vriend, en dat ik die andere jongen daarvoor bedrogen zou hebben. Ik wist dat hij dat gedaan moest hebben, maar hij beweerde elke keer van niet. We maakten een afspraak dat we, ondanks dat we in dezelfde jaarlaag op school terecht zouden komen, geen direct contact zouden hebben. Elke pauze ging hij bij mijn vrienden staan, en door deze regel werd ik helemaal buitengesloten. Ondanks dat ik hem nauwelijks zag, vond hij dat we te veel direct contact maakten en hij begon binnen mijn vriendengroep hetzelfde verhaal te verspreiden als dat op mijn Snapchat was verschenen. Gelukkig geloofden zij het niet. Een paar maanden later werd ik naar het kantoor van de directrice geroepen. De naaktvideo die ik naar hem had gestuurd, was over school verspreid via AirDrop. De jongen had zich ziek gemeld die dag. Toen de decaan zijn ouders belde, ontkenden zij, maar hij gaf zelf al vrij snel toe dat hij het wel gedaan had. Ik heb redelijk ‘geluk’ gehad, omdat het via AirDrop verspreid is is de video maar bij weinig mensen terechtgekomen, en zij zijn allemaal naar de ict beheerder van school gestapt en hebben de video meteen verwijderd. De video is ook niet op websites teruggevonden. De jongen die het gedaan had is van school gestuurd.