1 jaar en 4 dagen geleden gebeurde het. Ik was op kamp net als ieder jaar. En er was een jongen die ik al kende en we waren gewoon met een groepje in zijn kamer, de andere wouden naar bed maar ik bleef nog even niets vermoedend. Hij begon en ik vroeg hem op te houden, hij vingerde me. Ik was bang voor mijn leven. Ik zei stop nee en ik vroeg hem stoppen. Hij zei “eventjes maar.” Nu een jaar later heb ik er meer last van dan ooit te voren. Ik ga over mijn eigen grenzen heen met jongens en ben begonnen met roken en blowen. Ik ga morgen met mijn moeder praten over therapie en ben doodsbang. Komt het ooit goed?